

Zodra ik begon met schilderen van oudere dames ontdekte ik dat ik een gevoelige snaar te pakken had. “Oma’s schilder je niet bloot”, “Dat is respectloos”. Wat begon als een behoefte om de tedere huid te kunnen schilderen werd al gaandeweg een missie om deze oudere vrouwen ook een gezicht te geven. De heftige reacties versterkte alleen maar mijn gevoel dat ik ermee moest door gaan, hier zat blijkbaar nog een taboe op. Aangezien de reacties van extreem mooi en positief tot agressief en emotioneel waren en het veel gesprekken en discussies opleverde vond ik het onderwerp steeds belangrijker worden.
De zin: “niet voor boven de bank” heb ik zo vaak als reactie gekregen dat ik het als titel heb gebruikt voor een van mijn tentoonstellingen. Net zoals de rode draad in mijn werk is: wanneer je je kwetsbaar durft op te stellen ben je juist heel sterk, zo voel ik me ook kwetsbaar door deze werken te laten zien maar voel toch dat ik het moet doen. In die kwetsbaarheid ligt zoveel schoonheid. Iets wat veel mensen willen verbergen, het ouder worden, juist uitvergroten op zo’n manier dat je er niet omheen kunt.
Distance, olieverf op doek – Saskia Dingelstad Message XII, olieverf op doek – Fokko Rijkens Trix 1, 1991, acryl op papier – Ben Snijders Witte BH, olieverf op paneel – Albert Greving
In de serie Freckled Diversity verdiept fotograaf Robin Wagenaar zich in de diversiteit van sproeten, deze vrolijke vlekjes zien er tenslotte op ieder gezicht weer anders uit. Melanine is een stofje dat door onze huid wordt aangemaakt om ons te beschermen tegen uv-straling. Bij sommige mensen is dit ongelijk verdeeld, waardoor er vlekjes in allerlei patronen ontstaan over het gezicht en lichaam.

Het onderwerp sproetjes geeft Robin de mogelijkheid om het unieke karakter van individuen te ontdekken die hetzelfde kenmerk delen. Robin kiest ervoor om de modellen te isoleren van hun omgeving door een witte achtergrond te gebruiken en kleding geen rol te laten spelen. Dit creeert een bepaalde afstand en objectiviteit tussen het onderwerp en de kijker, terwijl de manier waarop de geportretteerden direct in de camera kijken daarentegen voor een persoonlijke verbinding zorgt. Het geeft de kijker de mogelijkheid om te ontdekken wat uniciteit betekent en doet een beroep op het vermogen om verbinding te maken met het onderwerp.

Tijdens deze expositie is er elke zaterdagmiddag tussen 14.00 en 16.00 uur een exposant aanwezig in de galerie :
21 november Mark Lisser
28 november Alfred Krans
05 december Dorien Plaat
12 december Fokko Rijkens
19 december Gerke Procee
02 januari Robin Wagenaar