Een van de aardsvaders van het DSG is van ons heen gegaan. Hij was al vanaf 1962 lid van het DSG. Hij was duidelijk geen slapend lid. Hij schreef veel voor het DSG, zoals het boek Vijftig jaar Drents Schildersgenootschap Gekleurd Beeld. Ook stelde hij tentoonstellingen samen voor het DSG. Op vergaderingen was hij tot op de laatste jaren na duidelijk aanwezig en was nooit te verlegen om zijn mening te uiten.
Als schilder was hij autodidact Zijn aanvankelijk zeer kleurig werk kent twee hoofdthema’s: de onmiddellijke (Drentse) omgeving en het zuidelijk landschap van Spanje, Italië en Frankrijk. Halverwege de zestiger jaren ontstonden uit de zuiderlijke landschappen half abstracte en abstracte composities in emailachtige, gloeiende kleurvlakken. Frans was ook van 1955 tot 1971 recensent bij krant en radio en van 1965-1971 docent aan ABK Minerva.
Frans was heel belangrijk voor Meppel. Als tentoonstellingsmaker wist hij vanaf midden jaren zestig met minimale middelen exposities te realiseren die niet zouden misstaan bij de musea in de Randstad. Met flair en bluf bracht hij Picasso naar Meppel, wist hij topstukken van Chabot en Mankes binnen te halen en organiseerde beeldhouwtentoonstellingen van hoog niveau. In 1971 werd Van der Veen benoemd als directeur van schouwburg Ogterop in Meppel om uiteindelijk in 1987 in dezelfde hoedanigheid zijn carrière af te sluiten bij de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. Maar Van der Veen bleef toch vooral in hart en ziel kunstschilder; door de jaren heen ontwikkelde hij een breed oeuvre, uiteenlopend van snelle Rembrandtieke impressies tot doorleefde abstracte werken, aldus de website van De Secretarie in Meppel.
